Η αγαπημένη ερμηνεύτρια Ελεωνόρα Ζουγανέλη έδωσε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο ogdoo.gr.

Απολαμβάνεις την αναγνωρισιμότητα; 
Η αποδοχή είναι ότι πιο ωραίο και ουσιαστικό έχει έρθει στη ζωή μου. Ήτανε στόχος μου, το ήθελα να με αποδεχτούν μέσα από όσα κάνω. Και προσπαθώ και να το κρατήσω αλλά και να το αυξήσω.

Το επιχειρείς όμως με έναν διακριτικό τρόπο… κι ίσως γι’ αυτό και να σου βγαίνει.
Αν δεν υπάρχει ισορροπία, τότε ίσως καταντά και επικίνδυνο. Τα πρώτα χρόνια, πήγαινα μέχρι εκεί που άντεχα, δεν ήθελα να χαθώ.

Δεν ήταν πιο εκρηκτική εκείνη η περίοδος;
Ήταν πιο απότομη. Αν και πιστεύω πως τα πράγματα για μένα, δεν συνέβησαν βίαια ποτέ. Είχα δουλέψει αρκετά μέχρι να συναντηθώ με την επιτυχία.

Δεν την κυνήγησες δηλαδή «σώνει και καλά».
Δε μου αρέσει, ούτε σαν σκέψη ούτε σαν πράξη.

Πάντα ήσουν ψύχραιμη;
Ακόμη και μετά την «Επιμονή», δεν μπήκα σε αυτό τριπάκι. Γιατί σκέφτηκα, ότι μια τέτοια στιγμή μπορεί και να μην ξανάρθει ποτέ όπως και το ότι πολλές μεγάλες καριέρες δεν είχαν ανάγκη από κάτι ανάλογο για να δημιουργηθούν. Μακάρι να ξανάρθει, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά προτίμησα να κάνω θέατρο.

Μήπως ζορίστηκες;
Κάθε άλλο. Προβληματίστηκα αλλά δεν φοβήθηκα. Βρήκα το χρόνο μου και το πάτημά μου να επιστρέψω όπως ήθελα.

Με τη μεγαλύτερη γενιά θα το έβλεπες; Π.χ. με τον Νικολόπουλο; Με την Πίτσα;
Δεν το ξέρω τη δεδομένη στιγμή, θέλω να είμαι ειλικρινής. Πρέπει να ολοκληρωθεί αυτό που κάνω τώρα, να αποστασιωποιηθώ και μετά να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ το επόμενο βήμα.

Ποιους εμπιστεύεσαι; Σε ποιους δίνεις σημασία στη γνώμη τους;
Πέρα απ’ τους στενούς συνεργάτες μου, σε πολύ περισσότερους απ’ ότι θα έπρεπε. Επηρεάζομαι. Κι αυτό με φοβίζει.

Γιατί;
Συχνά το ένστικτο, το πάθος μου, με νικάνε και με οδηγούν σε λάθη που θα μπορούσα να αποφύγω. Κι είναι πολλά. Το θέλω μου, όσο κι αν μπλοκάρεται, θα γίνει.

Μια χαρά τα έχεις καταφέρει πάντως.
Το σκέφτομαι κι εγώ. Μήπως τελικά πρέπει να πηγαίνω με περισσότερη φόρα για να συμβεί ότι επιζητώ. Ίσως δεν είναι φόβος, αλλά αγωνία.

Ο πραγματικός φόβος, πέρα από τη δουλειά, ποιος είναι;
Το θέμα μου είναι ο χρόνος. Δεν μου φτάνουν οι 24 ώρες. Μου φαίνεται λίγη η ζωή. Θέλω να είναι οι δικοί μου καλά, εγώ… Ο πόνος δε με φοβίζει πάρα πολύ. Τον αναγνωρίζω, έχω πονέσει αρκετά, και περιμένω να περάσει…

Πόνος από τι;
Απ’ τη ζωή. Και νιώθω ευλογημένη γι’ αυτό. Τον θεωρώ μεγάλο δάσκαλο. Κι απ’ την άλλη η παρουσία του είναι δηλωτικό της ευαισθησίας μας. Οι αποχωρισμοί και οι αλλαγές μας χτίζουν σαν προσωπικότητες.

Έχουν αντίκτυπο στο τραγούδι;
Παντού, στον κύκλο μου, στις σχέσεις με τους γονείς μου, στον τρόπο που ντύνομαι. Όταν ξεπερνάς τέτοιες καταστάσεις και βρίσκεις το δρόμο σου είσαι πιο πλούσιος…

 

Διαβάστε περισσότερα στο ogdoo.gr