Η καταξιωμένη σχεδιάστρια φωτισμών Στέλλα Κάλτσου συνεχίζει το ταξίδι της στις όπερες του εξωτερικού και μετά την Όπερα του Χονγκ Κονγκ, το Φεστιβάλ Χαίντελ στο Χάλε και την Όπερα του Οβιέδο, τώρα θα βρεθεί στην Λισαβόνα.
Εκεί, στην Όπερα Σάο Κάρλος της Λισαβόνας, θα φωτίσει την εξαιρετικά δημοφιλή όπερα “Καπουλέτοι και Μοντέκοι” του Vincenzo Bellini που κάνει πρεμιέρα στις 14 Απριλίου σε μουσική διεύθυνση Giampaolo Bisanti και σκηνοθεσία Arnaud Bernard.
Σημειώστε πως η Στέλλα Κάλτσου, ήταν υποψήφια στα Θεατρικά Βραβεία του Αθηνοράματος με την παράσταση «Η επανένωση της Βόρειας με την Νότια Κορέα», υπογράφει αυτό τον καιρό τις «Δούλες» σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη στο Θέατρο Τέχνης, και πρόσφατα «φώτισε» το «Καζιμίρ και Καρολίνα» του Γιάννη Χουβαρδά στο Bios και το «Υμπύ τύραννος» του Μάνου Βαβαδάκη στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου).
Η ίδια αναφέρει στο www.tospirto.net για την αρχή της καριέρας της: «Ο φωτισμός ξεκίνησε να με ενδιαφέρει όταν σπούδαζα στην Καλών Τεχνών. Μέχρι τότε η σχέση με το φως ήταν εντελώς διαφορετική και καθόλου επαγγελματική. Ζωγράφιζα από παιδί και στη συνέχεια με τις σπουδές μου στη σκηνογραφία είχα αρχίσει να μαθαίνω πως να μελετάω το φως και να το παρατηρώ, αλλά δεν γνώριζα πολλά για τη λειτουργία και τις δυνατότητες του. Παρακολούθησα μαθήματα φωτισμού παράλληλα με τη σκηνογραφία, γοητεύτηκα από τη δύναμη που έχει το φως και πολύ σύντομα κατέληξα ότι θα ασχοληθώ αποκλειστικά με τον σχεδιασμό φωτισμών. Κάθε καινούργια παράσταση είναι μια πρόκληση και παρά τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις του επαγγέλματος το απολαμβάνω και συνεχίζω να μαγεύομαι».
Όσο για τις συνεργασίες της με τα θέατρα του εξωτερικού… «Η δουλειά μου στην Ελλάδα έγινε το εισιτήριο για να βρεθώ σε θέατρα του εξωτερικού. Πριν από τρία χρόνια περίπου προέκυψαν κάποιες συνεργασίες εδώ με ξένους καλλιτέχνες κυρίως στη Λυρική Σκηνή, όπως ο Arnaud Bernard, με τον οποίο βρισκόμαστε και τώρα στην Όπερα της Λισσαβόνας. Μετά τη συνεργασία μας στη Λυρική, μου ζήτησε να κάνω τους φωτισμούς για την επόμενη σκηνοθεσία του στην Όπερα του Χονγκ Κονγκ και έτσι ξεκίνησε μια σειρά από συνεργασίες με θέατρα του εξωτερικού. Επίσης, νωρίτερα είχα δουλέψει και με άλλους ξένους στην Ελλάδα, όπως ο Renato Zanella. Βέβαια, πρέπει να πω ότι βρέθηκα σε θέατρα εκτός Ελλάδας και από συνεργασίες που είχα ήδη με Έλληνες καλλιτέχνες που δουλεύουν και στο εξωτερικό, όπως η Ορχήστρα της Καμεράτα».
Τι “ζηλεύει”, όμως, από το θέατρο στο εξωτερικό που δεν το έχουμε στην Ελλάδα, και τι ζηλευτό έχουμε στην Ελλάδα που δεν έχουν εκεί έξω; «Καλλιτεχνικά δε νιώθω ότι υστερούμε ιδιαίτερα, αντίθετα πιστεύω ότι το θέατρο μας βρίσκεται σε καλό επίπεδο. Δυστυχώς για εμάς υπάρχει μεγάλη διάφορα στον οικονομικό παράγοντα και αυτό φυσικά παίζει σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση μεγάλων παραγωγών. Επίσης, ένα μεγάλο θέμα είναι ότι είμαστε κάπως αποκομμένοι από την υπόλοιπη Ευρώπη και έτσι η εξαγωγή θεάτρου και καλλιτεχνών γίνεται δυσκολότερη σε αντίθεση με τις άλλες χώρες που είναι σε συνεχή επικοινωνία και ανταλλαγή ιδεών μεταξύ τους. Παράλληλα, διακρίνω συχνά και διαφορές άλλου τύπου, όπως η καλύτερη οργάνωση, η τρομακτική πειθαρχία και η αφοσίωση, η ευγένεια, ο σεβασμός. Εμείς βέβαια, ως γνωστόν, έχουμε μια μοναδική ευελιξία, δεν μας έχει ισοπεδώσει τελείως το “by the book’’, οπότε κινούμαστε σχετικά με μεγαλύτερη ελευθερία».
Μελλοντικά σχέδια; «Επιστρέφω σε λίγες μέρες και έχω πρεμιέρα με τον «Μισάνθρωπο» της Ιόλης Ανδρεάδη στο Σύγχρονο Θέατρο. Αμέσως μετά, με περιμένει το επόμενο ταξίδι,το οποίο είναι αρκετά διαφορετικό. Θα βρεθώ στο Ιράν προσκεκλημένη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τεχεράνης, όπου θα δώσω ένα masterclass με αφορμή και την ταινία «Invisible» του Δημήτρη Αθανίτη. Στη συνέχεια επιστρέφω στην Ελλάδα με αρκετή δουλειά, όπου θα φωτίσω τις παραστάσεις «Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης» του Νίκου Μαστοράκη, το «Πορνοστάρ» του Κωνσταντίνου Ρήγου στο Φεστιβάλ Αθηνών και τον «Εξολοθρευτή Άγγελο» της Άντζελας Μπρούσκου επίσης στο Φεστιβάλ».
πηγή: tospirto.net
