Μαθαίνοντας πως το Εθνικό Θέατρο έδωσε το «πράσινο φως» για μια σειρά παραστάσεων στο Rex του έργου «Αλκηστη» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, αναρωτηθήκαμε γιατί εμείς οι Έλληνες θεατές θεωρούμε συνήθως πιο κατάλληλο χώρο τα ανοιχτά θέατρα για το παίξιμο των αρχαίων τραγωδιών και κωμωδιών.
Ίσως τα ανοιχτά θέατρα, και δη αυτό της Αρχαίας Επιδαύρου, αναδεικνύουν από μόνα τους το λόγο των αρχαίων κλασικών ποιητών και απογειώνουν τις καλές παραστάσεις λόγω της αύρας τους. Ίσως πάλι να έχουμε εθιστεί από αρχαιοτάτων χρόνων στο «η τραγωδία θέλει το ανοιχτό της θέατρο», συνήθεια που δεν βγαίνει πάντα σε καλό, αν αναλογιστεί κανείς τις περιπτώσεις ανοιχτών θεάτρων με κάκιστη ακουστική, πλαστική καρέκλα, τα ποπ κορν, τις μπύρες και τη μειωμένη ορατότητα.
Παραδείγματα καλών παραστάσεων σε κλειστούς χώρους υπάρχουν αρκετά τα τελευταία χρόνια. Ο Εκτορας Λυγίζος είχε παρουσιάσει μια πρώτη δοκιμή των «Βακχών» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, ο Δημήτρης Τάρλοου είχε σκηνοθετήσει εξαιρετικά το ίδιο έργο στο Θέατρο Πορεία, ο Μάξιμος Μουμούρης ανέβασε το 2011 την παράσταση «Dig» (δανεισμένη από τις τραγωδίες του Σοφοκλή “Οιδίπους Τύραννος” και “Οιδίπους επί Κολωνώ”) στο πλαίσιο του Low Budget Festival, η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή έχει παιχτεί καλοκαίρι στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ξανθόπουλου, οι «Ορνιθες» του Καραθάνου έγιναν sold-out στην Επίδαυρο, αλλά και στη Στέγη αργότερα, ενώ ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος είχε υπογράψει σκηνοθετικά τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με πρωταγωνίστρια τη Λυδία Κονιόρδου.
Υπάρχει περίπτωση λοιπόν, το «κλειστό» Θέατρο Πορεία να ταιριάζει πιο πολύ στην ψιθυριστή «Μήδεια» που σκηνοθέτησε φέτος ο Δημήτρης Καραντζάς απ ότι στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου, όπου έκανε πρεμιέρα. Άλλωστε ο νεαρός σκηνοθέτης έχει μεταφέρει ξανά αντίστοιχη παράστασή του από ανοιχτό σε κλειστό χώρο. Ο λόγος για την «Ελένη» του Ευριπίδη, που την προσάρμοσε για την Πειραιώς 260.
πηγή: ogdoo.gr
